Distraksiyon histiogenezinin tarihsel gelişimi, teknolojinin değişmesine rağmen biyolojik prensiplerin kalıcılığını en iyi yansıtan örneklerden biridir. İlizarov`un tanımladığı gerilim- stres etkisi, yeni kemik oluşumunun hâlâ temel mekanizmasıdır. Zaman içinde halkasal ve monolateral fiksatörlerden bilgisayar destekli uzaysal sistemlere ve motorize intramedüller çivilere geçilmiş, hasta konforu ve cerrahi hassasiyet artmıştır. Ancak rejeneratın oluşum sürecini belirleyen histolojik ve biyomekanik ilkeler değişmemiştir. Distraksiyon boşluğunda oluşan rejenerat, yeterli stabilite ve uygun hız koşullarında intramembranöz ossifikasyonla olgunlaşır. Düşük hızlarda düzenli trabekül yapısı gelişirken, aşırı hızlarda fibröz doku ve kistik alanlar belirginleşir. Periostun korunması, osteogenezis sürecinde kritik rol oynar; çünkü periost, osteojenik hücreler ve vasküler yapı açısından aktif bir biyolojik kaynaktır. Rejenerat kalitesi, distraksiyon hızı, stabilite, osteotomi tekniği ve çevre doku bütünlüğüyle doğrudan ilişkilidir. Modern implantlar, geçmişte tanımlanan biyolojik yasaların çağdaş uygulamalarıdır. Teknoloji ilerledikçe cerrahi yöntemler rafine hale gelse de, distraksiyon osteogenezinin özü değişmez: kontrollü mekanik gerilim, doku rejenerasyonunu yönlendirir. Bu nedenle uzuv uzatma cerrahisi, yalnızca teknik bir işlem değil, bilimin ve biyomekaniğin sürekliliğini temsil eden bir cerrahi felsefedir.